دانلود تحقیق- مقاله-پروژه-کارآموزی
مرجع کامل خرید و دانلود گزارش کار آموزی ، گزارشکار آزمایشگاه ، مقاله ، پروژه و پایان نامه های کلیه رشته های دانشگاهیدانلود تحقیق- مقاله-پروژه-کارآموزی
مرجع کامل خرید و دانلود گزارش کار آموزی ، گزارشکار آزمایشگاه ، مقاله ، پروژه و پایان نامه های کلیه رشته های دانشگاهیپاورپوینت بررسی تاریخچه معماری ایران
| دسته بندی | معماری |
| بازدید ها | 1 |
| فرمت فایل | pptx |
| حجم فایل | 2902 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 78 |
پاورپوینت تاریخچه معماری ایران در 78اسلاید زیبا و قابل ویرایش با فرمت pptx
تعریف معماری :
معماری تبلوری از فرهنگ یک جامعه در گذرزمان می باشد .معماری هنر خوب زیستن است وترکیب وتجسم هنر وماده .
تاریخچه معماری در ایران :
دردوران پیش از پایداری حکومت هخامنشی بناهای زیبا وبا شکوه بسیاری درایران ساخته می شد .از جمله چغاز بنیل نزدیک هفته تپه خوزستان .
در زیر معبد چغاز بنیل ویرانه ای از یک معبد کهن تر نهفته است که با استفاده ازمصالح آن بعضی دیوارهای چغازنبیل را ساخته اند. دراین معبد که اکنون به صورت زیرزمین چغازنبیل در آمده انواع واقسام قوس ها وپوششها که تا به امروز در معماری ایران به کار رفته ، دیده می شود وبی گمان می توان آن را پایه وآغاز معماری ایران به ویژه فن پوشش واصول معماری در ایران دانست همچنین در کنار شهر دورانتاش سردابه هایی است که به آرامگاه بزرگان شهر اختصاص یافته است. در این سردابه ها نیز پوشش طاق (به صورتی که امروز رومی گفته می شود) به طرز بسیار پرداخته واستوار به چشم می خورد. کاربرد قیر در بند آجرها آغاز عایق کاری در ساختمان را نشان می دهد.
•
ایلامیان در باختر وجنوب ایران زندگی می کردند وعلاوه برآنها اقوام دیگر هم در ایران می زیسته اند (مثل مادها و...) آثار به جا مانده از هیچ قومی به اهمیت معماری ایلامیان نیست به ویژه که هیچ یک ازآثارشان به اندازه معماری ایلامیان برمعماری ایران تأثیر نگذاشته است .چنانکه 5 شیوه از 7 شیوه معماری ما با هنر ایلامی پیوند دارد.
اززمان پادشاهی مادها چند دخمه وپرستشگاه ودژدر سرزمین ایران باقی است که معروفترین آنها عبارتند از :
دخمه وپرستشگاه قزقاپان بیرون از خاک ایران امروزی (در باختر ایران )
دخمه های سکاوند فخریکا وشیرین وفرهاد در کردستان
دخمه وپرستشگاه دائو – دختر در فارس .
•
شیوه های معماری ایران :
در معماری ایران هفت شیوه تعریف شده است که دو شیوه آن به پیش از اسلام تعلق دارد.
با این که در طول سه هـزار سال تاریخ معماری ایران کشور ما دستخوش تغییـرات بسیـار شـده وبا فـرهنگ های گـوناگـون تـلاقی داشتـه است ، لیکـن
می توان گفت در اصول معماری ایرانی تغییر چندانی داده نشده که آن را دگرگون کند. روش های گوناگون معماری مانند رشته ای به هم پیوسته است.
تاکنون آثار معماری را به یکی از اقوام منسوب داشته اند که در آن زمان برایران فرمانروایی می کرده اند واز این روی سبک هایی به نام سلجوقی ، مغولی ، تیموری ، صفویه وقاجاریه مشهور شده است . درمعماری باید وجوه مشترک که برخاسته از خاستگاه وپرورشگاه آنست در نظر گرفته شود مثلاً گفته می شود فلان خط شیوه تبریزی دارد یا شیوه شعرفلان شاعر خراسانی است طبیعی است که شیوه های معماری هم – که یکی از هنرهای چشمگیر ایرانی است – مبتنی براصول وضوابطی است که عمدتاً در زادگاه آن پرورش یافته اسـت.
•
معماری عامیانه و جایگاه آن در تاریخ معماری ایران
| دسته بندی | معماری |
| بازدید ها | 0 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 313 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 200 |
معماری عامیانه و چایگاه آن در تاریخ معماری ایران
کشور بزرگ ایران دارای گنجینه هایی غنی از معماری عامیانه می باشد که بخش بزرگی از آن تا به حال ناشناخته مانده است. هر چند که از حدود دهه 60 میلادی شناخت معماری عامیانه به عنوان بخشی از فرهنگ معماری معاصر به شکلی منظم آغاز شده و تاکنون مورد توجه گرفته است، اما این مباحث آنگونه که باید در ایران مطرح نشده است.
یکی از ویژگی های عامیانه، ناشناخته بودن و گمنام بودن آن است، تا جایی که آنرا در برابر معماری یادمانی قرار میدهد. بانگاهی به منابع نگاشته شده درباره معماری گذشته کشور های مختلف خواهیم دید که معماری نوع دوم یا یادمانی بیشتر مورد توجه تاریخ نگاران معماری بوده است، هر چند که در کشورهای غربی در سالهای اخیر درباره معماری عامیانه مشکل تاریخ گذاری بناها بوده در کنار مشکلات دیگر تغییرات و کمبود مدارک و اسناد.
در این مقاله سعی بر این است که تا به جایگاه معماری عامیانه ایران در تاریخ معماری ایران، بر اساس منابع موجود اشاره شود و به برخی سئوالات اساسی در دو زمینه ابزار و روش که باعث می شود معماری عامیانه نتواند جایگاه مناسب خود را در تاریخ معماری ایران بیابد، پرداخته شود.
برای اینکه بتوانیم تصویر روشن از جایگاه معماری عامیانه در تاریخ معماری ایران داشته باشیم در آغاز مقاله مروری بر تاریخچه بحث معماری عامیانه و تعاریف مختلف آن داریم. سپس به تاریخ معماری پرداخته و رابطه این دو با هم مقایسه می کنیم. پس از آن به مشکلات و موانع موجود خواهیم پرداخت.
حدود قرن است که معماری به عنوان بخشی از مباحث نظری و جزئی از تحقیقات تجربی معماری مطرح می باشد. پیش از این در سده نوزدهم نیز معماری عامیانه که کمی جلوتر به تعاریف مختلف آن خواهیم پرداخت، از طرف اشخاصی چون وی.لکحخ لئ.گ . سیدنی نه تحت عنوان نوع معماری بلکه به عنوان بخشی از یک دایره المعارف معماری و کتابی درباره تاریخ تکامل مسکن در انگلستان مورد بحث قرار گرفته بود. این دو نویسنده در کتابهای خود معماری غیر یادمانی مانند خانه های ساده با نقشه چهار گوش و مدور و یا گونه های مختلف خانه در نقاط مختلف به خصوص کوهستانی فرانسه و مناطق مختلف انگلستان را به بحث گذاشته اند. به هر حال تا پس از جنگ جهانی دوم نمی توان گفت که معماری عامیانه جایگاه ویژه ای در مباحث معماری داشته است.
با مروری به نوشته های مختلف درباره معماری عامیانه متوجه می شویم که نویسندگان مختلف واژه های گوناگونی برای این نوع معماری به کار گرفته اند. معماری بومی، مردمی، ناشناخته و عامیانه برخی از این واژه های می باشند. واژه معماری بومی یکی از واژه ه ایی است که در فارس به عنوان معادل انگلیسی آن به کار گرفته می شود.
هر چند که این واژه برگردان مناسبی می باشد، اما با مقایسه با تعاریف ارائه شده از «معماری بومی» گویای آن نمی باشد. معماری بومی یا سرزمینی می تواند به هر نوع معماری که به یک مکان خاص تعلق داشته باشد، گفته شود. این می تواند معماری ساختمانهای ساده روستایی شهری تا ساختمانهای بزرگ و حتی بناهای یادمانی را در بر می گیرد. این موضوع بخصوص در ایران که چه بناهای کوچک و چه بناهای بزرگ جوابگوی نیازهای محلی و هماهنگ با محیط اطراف بوده، کاملاً صادق است. برای نمونه می توان از معماری مساجد و امازداه آن نیز هر چند که دارای حیاط مرکزی می باشند، اما فضایی تالار مانند نیمه باز در بخش رو به قبله آن پیوند بسیار زیبایی با محیط اطراف دارد.
اما تعاریف ارائه شده برای این نوع معماری با واژه معماری بومی سازگار نیست. راپاپورت یکی از پیش کسوتان این بحث در دنیا، معماری بومی تعریفی مشخص تر ارائه می دهد. او معماری بومی را معماری می داند که در برابر معماری رسمی شاخص شناخته شده و یادمانی قرار می گیرد.به عبارت دیگر معماری مظلوم تر، ساده تر، مردمی تر و در مجموع معماری که جوابگوی نیازهای قشر عام جامعه باشد او همچنین اعتقاد دارد که معماری یادمانی یا «والا» می تواند ریشه در معماری عامیانه داشته باشد. بحث درباره ویژگیهای مختلف نظری معماری عامیانه در محافل علمی غرب بسیار گسترده تر است و مراکز و نشریات متعددی به تحقیق و ارائه نوشته های
شباهت ها و تفاوت های معماری ایران قبل و بعد از اسلام
| دسته بندی | باستان شناسی |
| بازدید ها | 3 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 116 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 6 |
شباهت ها و تفاوت های آثار معماری ایرانی قبل و بعد از اسلام
تفاوت در ساختمانها و بناهای قبل از اسلام با ساختمانها و بناهای بعد از اسلام نه در ساختمان و نه در شکل آنها و نه حتی در طرح نقشه آنهاست، بلکه در منظر و لباسی است که اسلام بر اندام ساختمانهای دوره ساسانیان پوشانده و خواسته است مفهومی به آنها بدهد که معماری ایرانی با معماری مردمی که تحت رژیم و سبک اسلامی زندگی می کنند، به وضوح متمایز باشند.
اصول معماری ایرانی
به طور کلی اصول معماری ایرانی عبارتند از :
معماری معاصر ایران
| دسته بندی | عمومی |
| بازدید ها | 23 |
| فرمت فایل | rar |
| حجم فایل | 2398 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 18 |
معماری معاصر ایران
بنای یادبود خیام از جمله بناهایی است که همچون برج آزادی سمبل معماری معاصر ایران است.
معماری معاصر ایران از نگاه میرمیران 1
بررسی تحولات معماری معاصر ایران در دوره‌های مختلف، از نظر چگونگی توجه به معماری گذشته، موضوعی است که سیدهادی میرمیران، بارها در سخنرانی‌ها و نوشته‌های خویش، به آن پرداخته است. به اعتقاد او، معماری معاصر ایران اگرچه در بخش عمده خود، همواره دغدغه تاریخ معماری ایران را داشته و تلاش‌هایی را در جهت برقراری پیوند با معماری گذشته و تداوم آن به عمل آورده است، لیکن توجه معماری ایران به معماری گذشته، بیشتر سطحی و ظاهری بوده و توجه چندان عمیقی به روح کلی معماری گذشته و نیز اصول و مبانی آن و به‌کارگیری این اصول و به ویژه تکامل آن، نداشته است.
از دیدگاه میرمیران، شروع معماری معاصر ایران را می‌توان از حدود سال 1300 شمسی به بعد تصور کرد؛ دورهای که در اثر تحولات سیاسی و اجتماعی، جریان زندگی اجتماعی و اقتصادی ایران تغییر کرد، سیمای شهرهای ایران متحول شد و ساختمانهای جدیدی متناسب با نیازهای زندگی مدرن، مانند واحدها و مجموعه‌های مسکونی جدید، ادارات، کارخانجات، بانکها، ایستگاههای راهآهن، دانشگاهها و ...، در شهرها به وجود آمدند. این بناها بر خلاف بناهای قبل از تاریخ معاصر که به دست معماران سنتی طراحی و ساخته میشدند، به تدریج به دست معماران تحصیلکرده طراحی گردیدند که این معماران در ابتدا عمدتاً غیرایرانی بودند و سپس اندکاندک معماران ایرانی که در مدارس معماری خارج از ایران تحصیل کرده بودند و به دنبال آن، با ایجاد اولین مدرسه معماری ایران در حدود سالهای 1320، معماران دانش‌آموخته در داخل ایران، نیز به آنها اضافه شدند.
میرمیران با پیش‌فرض آغاز معماری معاصر ایران از اوایل سده شمسی اخیر، معماری معاصر ایران را، از نظر چگونگی توجه به معماری گذشته، به چهار دوره مختلف تقسیم می‌کند:
دوره اول: از 1300 تا 1320
Archaeological Museum of Iran, Tehran / André Godard, 1936-1939
دراین دوره، آثار مهم معماری غالباً به سفارش حاکمیت (پهلوی اول) و به دست معماران خارجی ساخته می‌شد، بناهایی با معماری حجیم و سنگین که در آنها سعی شده بود معماری گذشته ایران، به ویژه معماری دوران هخامنشی و ساسانی، مورد توجه قرار گیرد، توجهی صرفاً محدود به تکرار سطحی و ظاهری عناصر و شکل‌های بناهای عظیم و باشکوه معماری گذشته ایران. البته در این دوره کارهای دیگری نیز ساخته شدند که در آنها عناصری از معماری دوره اسلامی ایران با عناصری از معماری اروپایی در هم آمیخته شده بود. عمده آثار این دوره، بجز چند اثر معدود مانند موزه ایران باستان، کار آندره گدار، به رغم خلوص، استواری و استحکام‌شان، از ارزش چندانی، به لحاظ برقراری پیوندی عمیق با گذشته، برخوردار نیستند.
دوره دوم: از 1320 تا اواخر دهه 1340
Ibn Sina Mausoleum, Hamadan / Houshang Seyhoun, 1952
در این دوره که از آغاز حکومت پهلوی دوم شروع می‌‌شود، کارهای مهم معماری عمدتاً به دست چند معمار ایرانی، مانند محسن فروغی، هوشنگ سیحون و عبدالعزیز فرمانفرماییان ساخته